54 jaar signaleren waar het daglicht om vraagt

Rabobank Interpolis praktijk
Klokkenluiders

Gedupeerde personen en klokkenluiders die onrechtvaardige schadebehandeling en misstanden binnen Rabobank Interpolis openbaar maakten. Reacties tot dusverre

1. Drs. Leo Verhoef  werkte tot 1995 als registeraccountant. Hij stuitte in 1987 als lid van de Raad van Toezicht van de plaatselijke Rabobank tegen een omvangrijke boekhoudfraude bij de Rabobank-organisatie. Deze ontdekking nam men hem niet in dank af. Ook niet De Nederlandsche Bank (waar Van Dien+Co, de werkgever van Leo Verhoef, de accountant was). De Rabobank en De Nederlandsche Bank waren gepikeerd en Van Dien+Co stuurde Leo Verhoef "dus" de laan uit.

2. Rabobank Doetinchem neemt in 1997 senior-beleggingsadviseur Ton Bazelmans in dienst. Hij stuit intern op fraude, valsheid in geschrifte en verduistering, waarvan vele beleggers de dupe werden of kunnen worden. Bazelmans rapporteert daarover intern. Daarop wordt hij door de Rabobank ontslagen.
   Deze zaken worden bevestigd door informatie van Fraude Unit Oost.
   Desondanks wordt zijn sollicitatie bij Rabobank Nijmegen afgewezen. Hij vecht zijn ontslag en de 'berichten' over zijn dossier aan. Na lang verzet om tot een regeling te komen meldt Rabobank Utrecht op 15 september 2000: "Wij zijn eruit" en betaalt Bazelmans € 2,7 mln.
   
   Met zijn adviesbureau Santema & Blonz werkte Bazelmans sindsdien ook voor schadeclaims van teleurgestelde klanten van de Rabobank en andere banken. Hij had in 2005 voor € 150 min aan dergelijke claims uitstaan namens tientallen klanten.
   Op 23 maart 2006 maakt hij bekend dat zijn kantoor met onmiddellijke ingang geen nieuwe slachtoffers van beleggingsfraude meer bijstaat. Het bureau zal ook geen aangifte meer doen bij justitie van gevonden strafbare feiten. Gewone beleggersklachten blijft hij aannemen. Als reden noemt Bazelmans dat 'het Openbaar Ministerie geen enkele daadkracht toont bij de aanpak van de betrokken financiële instellingen'. Door deze houding van het OM vindt hij het niet langer verantwoord nieuwe fraudedossiers te aanvaarden. 
   De verantwoordelijken voor deze beleggingsfraude zijn nooit door het OM voor de Rechter gedaagd. 
   Bazelmans wijst op meerdere vergelijkbare fraudezaken die hij heeft aangebracht bij het OM. Justitie zou dan telkens langer dan een jaar niets van zich laten horen. In deze gevallen meldde het OM volgens hem uiteindelijk wél dat de zaak verjaard was. Op 22 maart ontving hij wederom een brief van het OM waarin deze zich verontschuldigt, ditmaal voor de late reactie op Bazelmans aangifte van 3 januari 2005. Het betrof overtreding van de Wet melding ongebruikelijke transacties door de Rabobank in Bemmel. Deze zaak intussen eveneens verjaard, schrijft het OM tot woede van Bazelmans. De Rabobank heeft hierbij begin 2001 een ongebruikelijke transactie van fl. 500 mln. ongemeld gelaten, aldus Bazelmans. Als de bank wel aan zijn wettelijke rneldplicht had voldaan, had de frauduleuze opzet van het betrokken beleggingsproduct Triple Plus in een vroegtijdig stadium geblokkeerd kunnen worden, vindt hij. Dan had een miljoenenschade voor particuliere beleggers kunnen worden voorkomen.
   Het OM beweert de kritiek van Bazelmans niet te herkennen. 

3. Nadat de Rabobank op laakbare wijze het faillissement van de onderneming van Kees Huls uit Heino in 1994 inleidde maakte hij dit openbaar. Er volgde veel publiciteit. Hoewel deze bank een kort geding hierover met Huls verloor wil het maar niet vlotten met de schadevergoeding.
   Na de aanhoudende publiciteit, ook op tv, meldden zich steeds meer zakenmensen door dezelfde bank gedupeerd. Daarom richtte Huls de landelijke Stichting Benadeelden Rabobank Interconnex te Heino op.
   De door de Rabobank ingehuurde Advocaat Witte stelde op 30 januari 1998 tegenover Huls: "...Een eventuele procedure zal minstens 12 jaar duren en dan bent u al een oude man".
   De kwestie is nog niet opgelost.

4. Rabobank Interpolis weigert de volledig arbeidsongeschikt geraakte verzekerde Hans Walker sedert 1993 uit te betalen. Na betwiste, obscure medische keuringen door enkele van haar favoriete, zogenaamde verzekeringsartsen. Waarover ook andere gedupeerden ernstige klachten uitten (zie 5.). Zo slaagt deze verzekeraar erin een 100% van het GAK afwijkend oordeel te vergaren. Prof. Drs. H. Wïjffels, Voorzitter van de Hoofddirectie van de Rabobank schrijft aan hem op 2 maart 1995: "… Met name de onafhankelijkheid van de specialist is van groot belang, omdat dit voor u als verzekerde een waarborg moet betekenen voor de objectiviteit bij het vaststellen van uw arbeidsongeschiktheid ..."
   Walker openbaart vervolgens de door hem blootgelegde onzuivere verzekeraar- en medische praktijken en de gevolgschade onder meer in het boek Dossier 1850. In een aanvulling, in de tweede druk, onthulde hij na hoor en wederhoor de identiteit van alle bij de schadebeoordeling betrokken functionarissen en artsen, zowel binnen als buiten Rabobank Interpolis. Zodat de lezers zelf hun conclusies kunnen trekken. De schade is door Rabobank Interpolis nog steeds niet vergoed.

5. Enkele van omstreden artsen zijn na de onweersproken onthulling van Walker met de noorderzon uit het reguliere medische circuit vertrokken. Inmiddels zijn zij opgedoken in privé-praktijken in onder andere in Eindhoven.
   Tegen één ervan werden tot dusverre 17 klachten, leidend tot 14 tuchtstraffen, ingediend. Tenminste 5 tuchtkwesties betroffen Interpolis-claimgerechtigden. Evenals Walker bleven zij allen verstoken van een uitkering.
   Ook de andere arts raakte inmiddels in opspraak. Interpolis gaf daarna juist onder meer déze arts opdracht om anderen te keuren. Ook zij bleven nog verstoken van een uitkering. 
   Justitie werd al in 1994 door Walker uitgebreid geïnformeerd en deed er niets mee. Naar hem later bleek legde Justitie al in 1970 gelijke aanklachten van de Stichting Werkgroep 1970 eveneens naast zich neer. En greep tot de dag van vandaag niet in. De toporganen van de medische wereld, die al dertig jaar op de hoogte zijn, evenmin. Begin 2003 werd bekend dat Justitie op het terrein van de witte boordencriminaliteit volledig faalt.

6. Op 23 augustus 2003 blijkt uit het Brabants Dagblad dat twee ex-medewerkers van Fortis melden dat Fortis en de Rabobank de privacy zouden schenden. Door in strijd met de wet Bescherming Persoonsgegevens en een bancaire gedragscode in de bankafschriften te snuffelen. En over te halen om van verzekeraar te veranderen, of bij ontbreken alsnog een verzekering af te sluiten. Een cliënt van Rabobank Rijswijk bevestigt die ervaring bij de eigen bank. Beide banken ontkennen.

Rabobank Interpolis praktijk
Vertrekkers uit de top

• Eindverantwoordelijk hoofddirectievoorzitter Prof. Drs. H. Wijffels is in 1999 bij de Rabobank vertrokken. Hij werd opgevolgd door Hans Smits. Smits werd al in 2002 opgevolgd door Bert Heemskerk.

• Tijdens het moeizame justitieel onderzoek naar de vermeende benadeling van beleggers in 2002 is ook de tweede verantwoordelijke man Dr. W. van den Goorbergh vertrokken. Hij was tevens Voorzitter van de Raad van Commissarissen van Interpolis. De Rabobank ontkende elk verband met de affaires en liet weten uiterst content te zijn over zijn werk. In het getuigenverhoor voor justitie ontkende hoofddirectievoorzitter Hans Smits ook maar iets te weten. Terwijl van den Goorbergh zegt hem steeds tot in de kleinste details te hebben geïnformeerd.
  Het leek partijen verstandig om van den Goorbergh de versierselen van Ridder in de orde van Oranje-Nassau door de burgemeester van 's-Hertogenbosch in het Interpolis-hoofdkantoor te Tilburg te laten bezorgen.

• Op 2 september 2002 legde plotseling ook Hans Smits zijn functie neer. Hij trachtte de archaïsche, affairegevoelige structuur in het concern en de regionale koninkrijkjes weg te nemen. Zonder succes. Smits wilde ook voortvarend te werk gaan bij het afwikkelen van affaires. In 2004 kondigt de Rabobank de eerste reorganisatie aan. Er zullen dan nog vele volgen.

• Op 18 juni 2009 wordt Bert Heemskerk opgevolgd door Piet Moerland.

• Januari 2013: Moerland zet Gerlinde Silvis uit de raad van bestuur, zonder overleg met andere bestuursleden.

• Oktober 2013: Moerland vertrekt per direct na de Libor-schikking.

• Oktober 2013: Libor-verantwoordelijke Sipko Schat vertrekt met 884.000 euro.

 

Meer over Achmea Rabobank Interpolis

Overzicht Site-Inhoud

E-mail sturen