Enkele affaires Interpolis en de schade
behandeling
-
De champost-affaire
Begin 1998 meldden het Limburgs en het Eindhovens
Dagblad, tv-2-Vandaag en een aantal gedupeerden onder
meer het volgende:
In 1982 klagen in Nederland een 40-tal tuinders
en een zaadteler over een zwaar zieke
(tomaten)oogst, en een paardenfokker over 3
stervende, zogende veulens. Een aantal tuinders
en hun medewerkers kampt met plotselinge
leukemie, huid- long- en allergieklachten. De
instanties, alsmede verzekeraar Rabobank Interpolis
stellen de tuinders
gerust. Championmesttransporteurs/leveranciers
worden aansprakelijk gesteld. De door deze
verzekeraar aangewezen Mr. Bernards blijkt niet
onbevangen te kunnen zijn en maakt omstreden manoeuvres. Er gebeuren meer vreemde dingen. Een
arts in Nijmegen en een arts in het Eindhovense
Ziekenhuis zien (uiteindelijk) geen verband tussen de besmette
mest en de schade. De
NCB zet een rechtszaak niet door. Inmiddels heeft
Interpolis de dossiers volgens de anderen, anders
dan beloofd, gesloten (op tv beweert de
bankverzekeraar weer het omgekeerde). Vijf
gedupeerde ondernemers hebben onder deze
omstandigheden hun bedrijf verloren.
TNO-onderzoek wijst uit dat het bij de besmette
mest gaat om ... de zwaar giftige stof
Pentachloorfenol. Het gaat om honderden hectaren
vervuilde grond en om honderden
gedupeerden.
Over de gevolgen van de (blijvende)
gezondheidsschade is nog geen
duidelijkheid gekomen. De gedupeerden blijven met
(permanente) schade, lege handen en een groot
aantal vragen zitten: onder meer over de door
Interpolis laat ingeschakelde en niet
onafhankelijke advocaat, het door deze advocaat
niet gebruikte TNO-rapport, de
Interpolis-advocaat die pas achteraf klaagt dat
er in dat onderzoek met de tegenpartij is "geknoeid", de afgewezen tuchtklacht
tegen hem bij de Orde van Advocaten, de door Rabobank Interpolis gestaakte betaling aan deze
advocaat op een cruciaal moment, de niet
gebruikte ladingspapieren, de verdwenen
leveringspapieren, de toch verhandelde besmette consumptie-tomaten, waarom de zwakste zaak naar
de Rechter werd geleid, de arts in Nijmegen die
zijn mening als een blad aan de boom omdraaide,
de aangevochten proeftuinopzet voor bewijs, het
gewraakte maar desondanks gebruikte onderzoeksrapport, de rol van de Rechter, de
uitschakeling van de betrokken stichting NCB,
die haar handen in onschuld waste en
de geestelijk adviseur op pad stuurde met
zwijggeld.
Deze zaak is nog onopgehelderd
-
Arbeidsongeschiktheid- en
letselschadegedupeerden
Ons zijn vele Interpolis gedupeerden
bekend. C.
Bousardt zei daarover: "Interpolis
staat met het aantal ons bekend geworden arbeidsongeschiktheid- en
letselschadeverzekeringsgedupeerden in het
voorste gelid. Het is het topje van de ijsberg.
Steeds nieuwe slachtoffers vragen aan ons of de hun ten
deel gevallen afscheeppraktijken, toen zij een
beroep moesten doen op een uitkering, voor ons
herkenbaar zijn. Die hebben overduidelijk steeds
weer hetzelfde dubieus verloop. Sommige zeer
omstreden keuringsartsen blijven ongehinderd de
favoriet van Interpolis. De meeste ons
bekende zaken zijn nog niet opgelost."
Meer Interpolisvoorbeelden in Dossier 1850
Bekende affaires Rabobank en schadebehandeling
-
Drs.
Leo Verhoef werkte tot 1995 als
registeraccountant. Hij stuitte in 1987 als lid van de Raad van
Toezicht van de plaatselijke Rabobank tegen een omvangrijke
boekhoudfraude bij de Rabobank-organisatie. Deze ontdekking nam
men hem niet in dank af. Ook niet De Nederlandsche Bank (waar
Van Dien+Co, de werkgever van Leo Verhoef, de accountant was).
De Rabobank en De Nederlandsche Bank waren gepikeerd en Van
Dien+Co stuurde Leo Verhoef "dus" de laan uit.
Vervolgens trad Leo Verhoef op 1 januari 1989 in dienst bij VB
Accountants. Het bleek een accountantskantoor waar kwaliteit en
kwaliteitszorg ver onder de professionele norm zaten, ook die
van de eigen beroepsorganisatie (NIVRA). Dit uitte zich in het
doorlopend van goedkeurende accountantsverklaringen voorzien van
jaarrekeningen van gemeenten en provincies, maar ook van andere
organisaties, die niet voldeden aan de daaraan te stellen eisen,
een volstrekt misleidend beeld gaven van de financiële positie
en van de opbrengsten, kosten en het saldo. Leo Verhoef heeft
ruim 5 jaar lang geprobeerd de misstand aan de orde te stellen
en verbetering te krijgen. In 1994 werd hij op dubieuze gronden
door de kantonrechter ontslagen en bleef vrijwel zonder
uitkering achter. Tot op de dag van vandaag is hij bezig de
misstand van de enorme boekhoudfraude bij gemeenten en
provincies en hoe accountants die hun controlewerk goed doen,
behandeld worden, zichtbaar te maken.
Korte tijd later bleek hij ook als interimmanager bij
overheids-, gezondheids- en andere non-profitorganisatie als
klokkenluider overal persona non grata.
-
Aangesloten ondernemers Nadat de Rabobank op
omstreden wijze het faillissement van de
onderneming van Kees Huls in uit Heino 1994 inleidde volgde
veel publiciteit. Hoewel deze bank een kort
geding hierover met Huls verloor wil het maar
niet vlotten met de schadevergoeding.
Na de aanhoudende publiciteit, ook op tv, meldden
zich steeds meer zakenmensen als door
Rabobank gedupeerde. Zoals de door de Rabobank
benadeelde ondernemers Preuter in Ootmarssum
(15-10-98) en Stiphout uit Venray (3-4 en
11-11-98).
Huls richtte de landelijke
Stichting benadeelden van de Rabobank Interconnex
te Heino op.
Er lopen en liepen met deze bank 330
kwesties, deels onder de Rechter (21-9-00).
Juli 2013 scoort Rabobank als slechtste bank bij
ondernemers.
-
Beleggers. Affaire Doetinchem
November 1998 komen
berichten in het nieuws: Het zou gaan om fraude, valsheid in geschrifte,
oplichting en verduistering
bij de Rabobank in Doetichem. Er is sprake van
verdenkingen/beschuldigingen over en weer aan het adres van de
bank, topmedewerkers, en het bestuur van de beleggingsclub. De geschatte omvang bedraagt circa honderd miljoen
gulden (10-9-99) ten nadele van 150
leden van beleggersclub
D'n Anwas in Doetinchem. Dit is inmiddels bevestigd
door Fraude Unit Oost. Directeur Hans Weijermars is door de bank geschorst. Daarna werd hij met
vervroegd pensioen gestuurd. Hij is op 5 november 2000 onder
arrest gesteld. Het eveneens betrokken Hoofd
Beleggingen Hans Egelmeer was eerder bij Rabobank Berlicum wegens malversaties ontslagen (bron
17-11-98), ging vervolgens bij Banque Paribas in
1987 over de schreef. Waarna hij doodleuk ditmaal door deze Rabobank
Doetinchem werd aangesteld. Hij is tweemaal
eerder voor de Klachtencommissie Effectenbedrijf
gesleept (Quote, februari 99). Vernietigende rapporten van de interne
accountantsdienst van de Rabobank uit 1996, 1997
en 1998, evenals een waarschuwing van de
Nederlandse Bank, bleken voor de leiding niet
voldoende om effectief in te grijpen. Na het openbaar worden van deze affaire bleken in de bank
computeropnamen met gesprekken over 3 jaar van cliënten te zijn
vernietigd (2-12-98). Precies op het moment dat de interne
fraudecontroledienst een kijkje kwam nemen. De Rabobank
betaalde achtereenvolgens
€
8,1 en
€
9,3 mln. van de schade aan de
beleggers van deze club (11-10-00). Najaar 2007 erkent Rabobank in Doetinchem valsheid in geschrifte,
oplichting en verduistering van gelden inzake de beleggingen van
beleggersclub D'n Anwas uit Doetinchem. Het bankfiliaal en het
voormalig hoofd van de beleggingsafdeling van de bank hebben een
financiële schikking getroffen, waardoor er geen rechtszaak komt.
Drie andere verdachten gaan niet akkoord met een schikking en
moeten wel voor de rechtbank verschijnen. Behalve met de
Rabobank is ook een schikking getroffen met de niet meer bestaande
beleggersclub D'n Anwas. Deze betaalt een schikking van 450.000
euro. Twee oud-medewerkers van de Rabobank en twee oud-bestuursleden
van de beleggersclub willen niet meewerken aan een schikking en
worden gedagvaard
-
Andere
beleggingsgedupeerden bij Rabobank Doetinchem Daarnaast is er
sprake van tientallen andere
beleggingsgedupeerden met een omvang van
tientallen miljoenen guldens bij de Rabobank
in Doetinchem, waarvan de afloop onbekend is
gebleven
-
Beleggingsaffaires
bij andere Rabobankvestigingen in Nederland Voorts zijn beleggingsaffaires gemeld bij onder meer de
Rabobankvestigingen Amsterdam, Apeldoorn, Eindhoven,
Gennep, Groningen, Leek, Sprundel, Utrecht en Venray. Paul
van Straten van optieschade-expertisebureau Vacned stelde: "... De
Rabobank staat eenzaam bovenaan de lijst van optie-procedures "…"
Het lijkt me het topje van de ijsberg "…" De
bij de affaire Eindhoven betrokken
beleggingsadviseur-Rabobankmedewerker mislukte
ook in zijn privé-beleggingen. Hij moest bij
deze bank zijn privé-hypotheek viermaal laten
verhogen en hem meerdere malen privé-leningen
laten sluiten. Toch werd ook hier door de
Rabobank niet ingegrepen. Hij is inmiddels
vertrokken naar een ander effectenkantoor
(Telegraaf, 10-7-00). Tot dusverre zou hier van de schade
€
7,7 mln. zijn vergoed
(Volkskrant, 15-11-00). Er lopen nog een onbekend
aantal kwesties,
waarvan
de afloop onbekend is
-
Rabobankdochter Schretlen & Co in opspraak
Bij Schretlen & Co, bank voor zeer vermogende Nederlanders, is
geknoei met transacties aan het licht gekomen. Daarom heeft De
Nederlandsche Bank de Rabobank-dochter om onderzoek gevraagd.
Volgens de Telegraaf heeft een aantal medewerkers van Schretlen
& Co haar cliënten rijk gerekend. Zij zouden aandelen die privé
werden gekocht, als de koers daalde, als zakelijk hebben
omgeboekt. Op die manier werd het verlies op de transactie
aftrekbaar van de vennootschapsbelasting. Steeg de koers dan
hield de cliënt de transactie privé. Over de koerswinst hoefde
dan slechts 1,2% rendementsheffing te worden betaald.
Transacties zijn geantedateerd, maar ook zijn (rechts)personen
achteraf aangepast. Op die manier werd de fiscus en dus ook de
belastingbetaler benadeeld. Gerbert Mos, directievoorzitter van Schretlen, noemt op 4
januari 2008 in een persbericht de berichtgeving in De Telegraaf
'onvolledig en onjuist'. Zonder dit nader toe te lichten. Mos
noemt het een incident uit een 'ver verleden'. Rabobank ontkent
ook dat er op grote schaal is gesjoemeld. Het onderzoek wordt
door Schretlen zelf uitgevoerd. Schretlen weet al vòòr het
onderzoek dat er geen bewijzen aanwezig zijn en ziet ook daarom
het eigen onderzoek met het grootste vertrouwen tegemoet. De Nederlandsche Bank wil geen mededelingen doen over het
'lopende onderzoek'
-
Beleggingsverzekeringen kleden consumenten uit
Miljoenen consumenten met een beleggingsverzekering kwamen
in 2006 tot de ontdekking dat zij zijn gedupeerd door misleiding
met deze financiële producten: Geen aanduiding dat het om een
beleggingsproduct ging, geen of een onduidelijke bijsluiter,
absurd hoge verborgen kosten, die eerst na jaren tevoorschijn
kwamen. Ruim zes miljoen van deze
"handel" is verkocht. Aan bijna alle Nederlandse huishoudens.
Ook Rabobank/Achmea/Interpolis is
prominent object van onderzoek. Banken en Verzekeraars willen in 2008 best
"terug"betalen met een fooi van € 1 miljoen.
Toenmalig Rabobank-voorzitter Heemskerk vindt zelfs
dát op 5 maart 2008 onterecht in termen als: Wij deden het
allemaal.
Dat waren nu eenmaal de marktverhoudingen.
Bij de "grootgrutters" gaat men de goede marges uit die tijd
toch ook niet terug halen? Over zorgplicht gesproken.
Vraag is waarom verantwoordelijk bestuurders zonder onderzoek
vrij rondlopen:
"bedorven waar verkopen met stiekeme kosten"
-
Bedrieglijke advertenties van Rabobank en Interpolis
Rabobank adverteert onder andere met: Het
was tijd voor luchtballonnen, het is tijd voor de Rabobank
Interpolis adverteert met: Wij houden het simpel, Wij lossen het op: Interpolis, Glashelder
Speciaal voor ondernemers adverteerde
Interpolis: Arbeidsongeschikt? Van de overheid heeft u niet veel
te verwachten. Van ons kunt u dat wél! ... Het InkomensZekerPlan
... geen poespas, geen ingewikkelde constructies, maar gewoon
glasheldere afspraken ... Zonder dat er addertjes onder het gras
zitten
-
2012 en daarna: Sjoemelende
ledenbanken, onbeheerste crisismaatregelen en onzekerheden over de ledencertificaten
leiden tot nieuwe Rabobankproblemen, met
een voor betrokkenen (dreigende) dramatische afloop
-
2012: Sponsoring van jarenlang gedrogeerde wielersport gestaakt:
Rabo-bestuurders beweren van niets te weten
-
2012:
Lange betrokkenheid bij het
Libor-schandaal wordt bekend; Ook deze uitingen van een
zieke bedrijfscultuur zijn - zelfs na jaren eerdere
waarschuwingen door USA-autoriteiten - niet eens door Rabo grondig
onderzocht. Inmiddels zijn sommige betrokken
managers nog in dienst en lopen de ontslagen Rabo-daders
met een forse vertrekvergoeding vrij rond.
2013: Rabobank stapt uit het Euribor-team.
2013: Rabobank schikt Libor-boete van 1 miljard euro voor 775 miljoen;
Voorzitter Moerland stapt direct op met een daverend
applaus van de ledenbankdirecteuren.
Verantwoordelijk
bestuurder Sipko Schat blijft wegens door hem gezien vertrouwen.
Dat leidt tot brede verontwaardiging in Nederland. Later ontdekt
ook de Raad van commissarissen onvoldoende steun bij de bankfilialen
en wordt hij toch maar onmiddelijk ontslagen. Hij krijgt 884.000 euro
mee.
2013: Grote Amerikaanse marktpartijen bereiden ook nu ook claims
voor.
-
2014: De wijze van het ook ter
beurze aanbieden van ledencertificaten, gepaard gaand met een
nieuwe ontslagronde en de communicatie daarover leidt tot kritiek.
-
2015: Werden
renteswaps aan MKB-ers aangesmeerd zonder dat de zorgplicht werd
nagekomen? Werden deze gedupeerde klanten ontboden om te tekenen
in valsheid in geschrifte? Op straffe van het bij weigering
opzeggen van hun krediet? De Rabobank gaat het uitzoeken.
De vraag blijft of na dit alles de aansprakelijkheid van huidige en vorige
bestuurders nog niet werd, of zou moeten worden onderzocht.
Achmea Rabobank Interpolis met beide benen in de samenleving:
Óók als Leverancier van Rechters?
Interpolis
heeft naar het schijnt opperbeste ervaringen met de Rechters.
Gedupeerden worden van harte doorverwezen naar de Rechter:
-
"Als hij
(gedupeerde) zo zeker is van het onrecht dat hem is aangedaan stapt hij toch naar de rechter, maar dat doet hij niet."
(Mr. H. Meertens, Interpolis, 24 juni 1995)
-
"Meer
en meer hoort men van door deze bank veroorzaakte situaties,
waartegen bijna niemand durft of kan optreden, omdat de Rabobank
zich op het standpunt stelt: Wij zijn groot, machtig en rijk en
kunnen daarom iedere procedure uitzingen en in het ergste geval
nemen we na lange tijd ons verlies."(benadeeld ondernemer Kees Huls, oprichter
Interconnex, Stichting benadeelden RaboBank, 30 januari 1998)
De burger in Nederland
kan er allang niet meer te goeder trouw vanuit gaan, dat hij in rechterlijke procedures echte, competente, rechtvaardige, onpartijdige en onafhankelijke
Rechters
tegenover zich zal vinden.
Van de ruim 3.000 Rechters
in Nederland werden er 1.000 geënquêteerd in een wetenschappelijk
onderzoek naar hun integriteit en hun bijbanen. Slechts 700 van hen
antwoordde. 300 andere Rechters waren
blijkbaar door ziekte, vakantie, andere activiteiten, dan wel ongeïnteresseerdheid,
verhinderd om te antwoorden, of zij hebben zaken te
verbergen. Zeven van de Rechters 'die zelf in hun rechtszaken de
waarheid en niets dan de waarheid eisten van betrokkenen, gaven ronduit toe
dat er gesjoemeld wordt' met de waarheid over nevenfuncties. Een deel van de antwoorden was
zichtbaar onbruikbaar, omdat de naam
van de werkgever werd verzwegen. De voor alle Rechters circa 10.000
nevenfuncties zijn een niet onbelangrijke oorzaak voor de zgn. 'bovenmenselijke' werkdruk
en de achterstanden binnen ons gerechtelijk apparaat
De kans is reëel dat een
Nederlands burger die in een rechtszaak verwikkeld raakt een
topfunctionaris van Achmea Rabobank Interpolis tegenover zich krijgt. Want maar
liefst 8 Rechters in ons land erkenden een functie bij deze bank te
hebben. Omdat het slechts een steekproef betreft, en een deel van
de wél antwoordende Rechters deze
werkgever of bijbaan mogelijk niet opgaf, kan het best een veelvoud zijn. Er zouden dus
ook wel eens 30 Rechters met een Rabobankpet op kunnen zijn. Om te
zwijgen over een eventueel groter aantal Rechters dat - naar analogie
van OHRA-procedures destijds - ook vandaag echtelijk dichter bij deze of gene verzekeraar staat
dan bij een gedupeerde.
Enkele
bronnen:
-
IRM-rapport,
Zutphen, 5 december 1996
-
Rapport
WODC,
Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatiecentrum van het
Ministerie van Justitie: over de Integriteit van Rechterlijke Macht,
november 2000
-
De Telegraaf van
25 november 2000 over
WODC-rapport en over sjoemelende Rechters met bijbanen
Meer
over Achmea
Rabobank Interpolis
Overzicht
Site-Inhoud
E-mail sturen
|