55 jaar signaleren waar het daglicht om vraagt

Achmea Rabobank Interpolis praktijk:
Gedupeerde ondernemers, beleggers, klokkenluiders en Justitie over affaires, onrechtvaardige schade behandeling, reclamebeloften en Rabobank-Rechters


Enkele affaires Interpolis en de schade behandeling

  1. De champost-affaire  Begin 1998 meldden het Limburgs en het Eindhovens Dagblad, tv-2-Vandaag en een aantal gedupeerden onder meer het volgende:
    In 1982 klagen in Nederland een 40-tal tuinders en een zaadteler over een zwaar zieke (tomaten)oogst, en een paardenfokker over 3 stervende, zogende veulens. Een aantal tuinders en hun medewerkers kampt met plotselinge leukemie, huid- long- en allergieklachten. De instanties, alsmede verzekeraar Rabobank Interpolis stellen de tuinders gerust. Championmesttransporteurs/leveranciers worden aansprakelijk gesteld. De door deze verzekeraar aangewezen Mr. Bernards blijkt niet onbevangen te kunnen zijn en maakt omstreden manoeuvres. Er gebeuren meer vreemde dingen. Een arts in Nijmegen en een arts in het Eindhovense Ziekenhuis zien (uiteindelijk) geen verband tussen de besmette mest en de schade. De NCB zet een rechtszaak niet door. Inmiddels heeft Interpolis de dossiers volgens de anderen, anders dan beloofd, gesloten (op tv beweert de bankverzekeraar weer het omgekeerde). Vijf gedupeerde ondernemers hebben onder deze omstandigheden hun bedrijf verloren. TNO-onderzoek wijst uit dat het bij de besmette mest gaat om ... de zwaar giftige stof Pentachloorfenol. Het gaat om honderden hectaren vervuilde grond en om honderden gedupeerden.
    Over de gevolgen van de (blijvende) gezondheidsschade is nog geen duidelijkheid gekomen. De gedupeerden blijven met (permanente) schade, lege handen en een groot aantal vragen zitten: onder meer over de door Interpolis laat ingeschakelde en niet onafhankelijke advocaat, het door deze advocaat niet gebruikte TNO-rapport, de Interpolis-advocaat die pas achteraf klaagt dat er in dat onderzoek met de tegenpartij is "geknoeid", de afgewezen tuchtklacht tegen hem bij de Orde van Advocaten, de door Rabobank Interpolis gestaakte betaling aan deze advocaat op een cruciaal moment, de niet gebruikte ladingspapieren, de verdwenen leveringspapieren, de toch verhandelde besmette consumptie-tomaten, waarom de zwakste zaak naar de Rechter werd geleid, de arts in Nijmegen die zijn mening als een blad aan de boom omdraaide, de aangevochten proeftuinopzet voor bewijs, het gewraakte maar desondanks gebruikte onderzoeksrapport, de rol van de Rechter, de uitschakeling van de betrokken stichting NCB, die haar handen in onschuld waste en de geestelijk adviseur op pad stuurde met zwijggeld.
    Deze zaak is nog onopgehelderd

  2. Arbeidsongeschiktheid- en letselschadegedupeerden  Ons zijn vele Interpolis gedupeerden bekend.
    C. Bousardt zei daarover: "Interpolis staat met het aantal ons bekend geworden arbeidsongeschiktheid- en letselschadeverzekeringsgedupeerden in het voorste gelid. Het is het topje van de ijsberg. Steeds nieuwe slachtoffers vragen aan ons of de hun ten deel gevallen afscheeppraktijken, toen zij een beroep moesten doen op een uitkering, voor ons herkenbaar zijn. Die hebben overduidelijk steeds weer hetzelfde dubieus verloop. Sommige zeer omstreden keuringsartsen blijven ongehinderd de favoriet van Interpolis. De meeste ons bekende zaken zijn nog niet opgelost."
    Meer Interpolisvoorbeelden in Dossier 1850

 

Bekende affaires Rabobank en schadebehandeling

  1. Drs. Leo Verhoef  werkte tot 1995 als registeraccountant. Hij stuitte in 1987 als lid van de Raad van Toezicht van de plaatselijke Rabobank tegen een omvangrijke boekhoudfraude bij de Rabobank-organisatie. Deze ontdekking nam men hem niet in dank af. Ook niet De Nederlandsche Bank (waar Van Dien+Co, de werkgever van Leo Verhoef, de accountant was). De Rabobank en De Nederlandsche Bank waren gepikeerd en Van Dien+Co stuurde Leo Verhoef "dus" de laan uit.

    Vervolgens trad Leo Verhoef op 1 januari 1989 in dienst bij VB Accountants. Het bleek een accountantskantoor waar kwaliteit en kwaliteitszorg ver onder de professionele norm zaten, ook die van de eigen beroepsorganisatie (NIVRA). Dit uitte zich in het doorlopend van goedkeurende accountantsverklaringen voorzien van jaarrekeningen van gemeenten en provincies, maar ook van andere organisaties, die niet voldeden aan de daaraan te stellen eisen, een volstrekt misleidend beeld gaven van de financiële positie en van de opbrengsten, kosten en het saldo. Leo Verhoef heeft ruim 5 jaar lang geprobeerd de misstand aan de orde te stellen en verbetering te krijgen. In 1994 werd hij op dubieuze gronden door de kantonrechter ontslagen en bleef vrijwel zonder uitkering achter. Tot op de dag van vandaag is hij bezig de misstand van de enorme boekhoudfraude bij gemeenten en provincies en hoe accountants die hun controlewerk goed doen, behandeld worden, zichtbaar te maken.

    Korte tijd later bleek hij ook als interimmanager bij overheids-, gezondheids- en andere non-profitorganisatie als klokkenluider overal persona non grata.

  2. Aangesloten ondernemers  Nadat de Rabobank op omstreden wijze het faillissement van de onderneming van Kees Huls in uit Heino 1994 inleidde volgde veel publiciteit. Hoewel deze bank een kort geding hierover met Huls verloor wil het maar niet vlotten met de schadevergoeding.
    Na de aanhoudende publiciteit, ook op tv, meldden zich steeds meer zakenmensen als door Rabobank gedupeerde. Zoals de door de Rabobank benadeelde ondernemers Preuter in Ootmarssum (15-10-98) en Stiphout uit Venray (3-4 en 11-11-98).
    Huls richtte de landelijke Stichting benadeelden van de Rabobank Interconnex te Heino op.
    Er lopen en liepen met deze bank 330 kwesties, deels onder de Rechter (21-9-00).
    Juli 2013 scoort Rabobank als slechtste bank bij ondernemers.

  3. Beleggers. Affaire Doetinchem  November 1998 komen berichten in het nieuws: Het zou gaan om fraude, valsheid in geschrifte, oplichting en verduistering bij de Rabobank in Doetichem. Er is sprake van verdenkingen/beschuldigingen over en weer aan het adres van de bank, topmedewerkers, en het bestuur van de beleggingsclub. De geschatte omvang bedraagt circa honderd miljoen gulden (10-9-99) ten nadele van 150 leden van beleggersclub D'n Anwas in Doetinchem. Dit is inmiddels bevestigd door Fraude Unit Oost.
    Directeur Hans Weijermars is door de bank geschorst. Daarna werd hij met vervroegd pensioen gestuurd. Hij is op 5 november 2000 onder arrest gesteld.
    Het eveneens betrokken Hoofd Beleggingen Hans Egelmeer was eerder bij Rabobank Berlicum wegens malversaties ontslagen (bron 17-11-98), ging vervolgens bij Banque Paribas in 1987 over de schreef. Waarna hij doodleuk ditmaal door deze Rabobank Doetinchem werd aangesteld. Hij is tweemaal eerder voor de Klachtencommissie Effectenbedrijf gesleept (Quote, februari 99). Vernietigende rapporten van de interne accountantsdienst van de Rabobank uit 1996, 1997 en 1998, evenals een waarschuwing van de Nederlandse Bank, bleken voor de leiding niet voldoende om effectief in te grijpen.
    Na het openbaar worden van deze affaire bleken in de bank computeropnamen met gesprekken over 3 jaar van cliënten te zijn vernietigd (2-12-98). Precies op het moment dat de interne fraudecontroledienst een kijkje kwam nemen.
    De Rabobank betaalde achtereenvolgens € 8,1 en € 9,3 mln. van de schade aan de beleggers van deze club (11-10-00).
    Najaar 2007 erkent Rabobank in Doetinchem valsheid in geschrifte, oplichting en verduistering van gelden inzake de beleggingen van beleggersclub D'n Anwas uit Doetinchem. Het bankfiliaal en het voormalig hoofd van de beleggingsafdeling van de bank hebben een financiële schikking getroffen, waardoor er geen rechtszaak komt. Drie andere verdachten gaan niet akkoord met een schikking en moeten wel voor de rechtbank verschijnen.
    Behalve met de Rabobank is ook een schikking getroffen met de niet meer bestaande beleggersclub D'n Anwas. Deze betaalt een schikking van 450.000 euro. Twee oud-medewerkers van de Rabobank en twee oud-bestuursleden van de beleggersclub willen niet meewerken aan een schikking en worden gedagvaard

  4. Andere beleggingsgedupeerden bij Rabobank Doetinchem  Daarnaast is er sprake van tientallen andere beleggingsgedupeerden met een omvang van tientallen miljoenen guldens bij de Rabobank in Doetinchem, waarvan de afloop onbekend is gebleven

  5. Beleggingsaffaires bij andere Rabobankvestigingen in Nederland  Voorts zijn beleggingsaffaires gemeld bij onder meer de Rabobankvestigingen Amsterdam, Apeldoorn, Eindhoven, Gennep, Groningen, Leek, Sprundel, Utrecht en Venray.
    Paul van Straten van optieschade-expertisebureau Vacned stelde: "... De Rabobank staat eenzaam bovenaan de lijst van optie-procedures "…" Het lijkt me het topje van de ijsberg "…"
    De bij de affaire Eindhoven betrokken beleggingsadviseur-Rabobankmedewerker mislukte ook in zijn privé-beleggingen. Hij moest bij deze bank zijn privé-hypotheek viermaal laten verhogen en hem meerdere malen privé-leningen laten sluiten. Toch werd ook hier door de Rabobank niet ingegrepen. Hij is inmiddels vertrokken naar een ander effectenkantoor (Telegraaf, 10-7-00).
    Tot dusverre zou hier van de schade € 7,7 mln. zijn vergoed (Volkskrant, 15-11-00). Er lopen nog een onbekend aantal kwesties, waarvan de afloop onbekend is

  6. Rabobankdochter Schretlen & Co in opspraak  Bij Schretlen & Co, bank voor zeer vermogende Nederlanders, is geknoei met transacties aan het licht gekomen. Daarom heeft De Nederlandsche Bank de Rabobank-dochter om onderzoek gevraagd. Volgens de Telegraaf heeft een aantal medewerkers van Schretlen & Co haar cliënten rijk gerekend. Zij zouden aandelen die privé werden gekocht, als de koers daalde, als zakelijk hebben omgeboekt. Op die manier werd het verlies op de transactie aftrekbaar van de vennootschapsbelasting. Steeg de koers dan hield de cliënt de transactie privé. Over de koerswinst hoefde dan slechts 1,2% rendementsheffing te worden betaald. Transacties zijn geantedateerd, maar ook zijn (rechts)personen achteraf aangepast. Op die manier werd de fiscus en dus ook de belastingbetaler benadeeld.
    Gerbert Mos, directievoorzitter van Schretlen, noemt op 4 januari 2008 in een persbericht de berichtgeving in De Telegraaf 'onvolledig en onjuist'. Zonder dit nader toe te lichten. Mos noemt het een incident uit een 'ver verleden'. Rabobank ontkent ook dat er op grote schaal is gesjoemeld. Het onderzoek wordt door Schretlen zelf uitgevoerd. Schretlen weet al vòòr het onderzoek dat er geen bewijzen aanwezig zijn en ziet ook daarom het eigen onderzoek met het grootste vertrouwen tegemoet.
    De Nederlandsche Bank wil geen mededelingen doen over het 'lopende onderzoek'

  7. Beleggingsverzekeringen kleden consumenten uit  Miljoenen consumenten met een beleggingsverzekering kwamen in 2006 tot de ontdekking dat zij zijn gedupeerd door misleiding met deze financiële producten: Geen aanduiding dat het om een beleggingsproduct ging, geen of een onduidelijke bijsluiter, absurd hoge verborgen kosten, die eerst na jaren tevoorschijn kwamen. Ruim zes miljoen van deze "handel" is verkocht. Aan bijna alle Nederlandse huishoudens. Ook Rabobank/Achmea/Interpolis is prominent object van onderzoek.
    Banken en Verzekeraars willen in 2008 best "terug"betalen met een fooi van € 1 miljoen. Toenmalig Rabobank-voorzitter Heemskerk vindt zelfs dát op 5 maart 2008 onterecht in termen als: Wij deden het allemaal    . Dat waren nu eenmaal de marktverhoudingen. Bij de "grootgrutters" gaat men de goede marges uit die tijd toch ook niet terug halen? Over zorgplicht gesproken.
    Vraag is waarom verantwoordelijk bestuurders zonder onderzoek vrij rondlopen: "bedorven waar verkopen met stiekeme kosten"

  8. Bedrieglijke advertenties van Rabobank en Interpolis 
    Rabobank adverteert onder andere met: Het was tijd voor luchtballonnen, het is tijd voor de Rabobank

    Interpolis adverteert met: Wij houden het simpel, Wij lossen het op: Interpolis, Glashelder
    Speciaal voor ondernemers adverteerde Interpolis:
    Arbeidsongeschikt? Van de overheid heeft u niet veel te verwachten. Van ons kunt u dat wél! ... Het InkomensZekerPlan ... geen poespas, geen ingewikkelde constructies, maar gewoon glasheldere afspraken ... Zonder dat er addertjes onder het gras zitten

  9. 2012 en daarna: Sjoemelende ledenbanken, onbeheerste crisismaatregelen en onzekerheden over de ledencertificaten leiden tot nieuwe Rabobankproblemen, met een voor betrokkenen (dreigende) dramatische afloop

  10. 2012: Sponsoring van jarenlang gedrogeerde wielersport gestaakt: Rabo-bestuurders beweren van niets te weten

  11. 2012: Lange betrokkenheid bij het Libor-schandaal wordt bekend; Ook deze uitingen van een zieke bedrijfscultuur zijn - zelfs na jaren eerdere waarschuwingen door USA-autoriteiten - niet eens door Rabo grondig onderzocht. Inmiddels zijn sommige betrokken managers nog in dienst en lopen de ontslagen Rabo-daders met een forse vertrekvergoeding vrij rond.
    2013:     Rabobank stapt uit het Euribor-team.
    2013:     Rabobank schikt Libor-boete van 1 miljard euro voor 775 miljoen; Voorzitter Moerland stapt direct op met een daverend applaus van de ledenbankdirecteuren.
    Verantwoordelijk bestuurder Sipko Schat blijft wegens door hem gezien vertrouwen. Dat leidt tot brede verontwaardiging in Nederland. Later ontdekt ook de Raad van commissarissen onvoldoende steun bij de bankfilialen en wordt hij toch maar onmiddelijk ontslagen. Hij krijgt 884.000 euro mee.
    2013:     Grote Amerikaanse marktpartijen bereiden ook nu ook claims voor.
     

  12. 2014: De wijze van het ook ter beurze aanbieden van ledencertificaten, gepaard gaand met een nieuwe ontslagronde en de communicatie daarover leidt tot kritiek.
     

  13. 2015: Werden renteswaps aan MKB-ers aangesmeerd zonder dat de zorgplicht werd nagekomen? Werden deze gedupeerde klanten ontboden om te tekenen in valsheid in geschrifte? Op straffe van het bij weigering opzeggen van hun krediet? De Rabobank gaat het uitzoeken.

De vraag blijft of na dit alles de aansprakelijkheid van huidige en vorige bestuurders nog niet werd, of zou moeten worden onderzocht.

 


 Achmea Rabobank Interpolis met beide benen in de samenleving:
 Óók als Leverancier van Rechters?

Interpolis heeft naar het schijnt opperbeste ervaringen met de Rechters. Gedupeerden worden van harte doorverwezen naar de Rechter:

  • "Als hij (gedupeerde) zo zeker is van het onrecht dat hem is aangedaan stapt hij toch naar de rechter, maar dat doet hij niet." (Mr. H. Meertens, Interpolis, 24 juni 1995)

  • "Meer en meer hoort men van door deze bank veroorzaakte situaties, waartegen bijna niemand durft of kan optreden, omdat de Rabobank zich op het standpunt stelt: Wij zijn groot, machtig en rijk en kunnen daarom iedere procedure uitzingen en in het ergste geval nemen we na lange tijd ons verlies."(benadeeld ondernemer Kees Huls, oprichter Interconnex, Stichting benadeelden RaboBank, 30 januari 1998)

De burger in Nederland kan er allang niet meer te goeder trouw vanuit gaan, dat hij in rechterlijke procedures echte, competente, rechtvaardige, onpartijdige en onafhankelijke Rechters tegenover zich zal vinden.


Van de ruim 3.000 Rechters in Nederland werden er 1.000 geënquêteerd in een wetenschappelijk onderzoek naar hun integriteit en hun bijbanen. Slechts 700 van hen antwoordde. 300 andere Rechters waren blijkbaar door ziekte, vakantie, andere activiteiten, dan wel ongeïnteresseerdheid, verhinderd om te antwoorden, of zij hebben zaken te verbergen. Zeven van de Rechters 'die zelf in hun rechtszaken de waarheid en niets dan de waarheid eisten van betrokkenen, gaven ronduit toe dat er gesjoemeld wordt' met de waarheid over nevenfuncties. Een deel van de antwoorden was zichtbaar onbruikbaar, omdat de naam van de werkgever werd verzwegen. De voor alle Rechters circa 10.000 nevenfuncties zijn een niet onbelangrijke oorzaak voor de zgn. 'bovenmenselijke' werkdruk en de achterstanden binnen ons gerechtelijk apparaat

De kans is reëel dat een Nederlands burger die in een rechtszaak verwikkeld raakt een topfunctionaris van Achmea Rabobank Interpolis tegenover zich krijgt. Want maar liefst 8 Rechters in ons land erkenden een functie bij deze bank te hebben. Omdat het slechts een steekproef betreft, en een deel van de wél antwoordende Rechters deze werkgever of bijbaan mogelijk niet opgaf, kan het best een veelvoud zijn. Er zouden dus ook wel eens 30 Rechters met een Rabobankpet op kunnen zijn. Om te zwijgen over een eventueel groter aantal Rechters dat - naar analogie van OHRA-procedures destijds - ook vandaag echtelijk dichter bij deze of gene verzekeraar staat dan bij een gedupeerde. 

 

Enkele bronnen:

  • IRM-rapport, Zutphen, 5 december 1996

  • Rapport WODC, Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatiecentrum van het Ministerie van Justitie: over de Integriteit van Rechterlijke Macht, november 2000

  • De Telegraaf van 25 november 2000 over WODC-rapport en over sjoemelende Rechters met bijbanen

 
Meer over Achmea Rabobank Interpolis

Overzicht Site-Inhoud

E-mail sturen

04 januari, 2020