55 jaar signaleren waar het daglicht om vraagt
Praktijk
van
Verzekeraars
55 jaar misbruik WAM
WAM:
Dekking? Geknoei met letselmiljarden
Wet Aansprakelijkheid Motorvoertuigen (WAM)
bestaat sinds 1 juli 1965. Iedere automobilist moet zich verplicht
verzekeren. De WAM zou dekking moeten geven, zowel tegen de materiële
schade als tegen de letselgevolgen van bijvoorbeeld
invaliditeit en arbeidsongeschiktheid. Beloofd wordt dus óók de uitkering van letselschade voor wie geen
schuld heeft, ingeval van medische causaliteit en afhankelijk van de
mate van invaliditeit.
Maar van de beoogde bescherming van verkeersslachtoffers en vlotte
schadeloosstelling komt meestal niets terecht. De wet is uiterst
misbruikgevoelig.
De uitvoering van de WAM bij grotere letselschades is verwerpelijk:
- Ligt namelijk ongecontroleerd in handen van de commerciële verzekeraars.
- Door schades structureel te ontkennen of bagatelliseren en de afhandeling te traineren kunnen verzekeraars hun winst maximaliseren.
- Verzekeraars kunnen keuringsartsen vrij selecteren en grof betalen, voor zover en zolang die met laakbare onthaal- en keuringsbehandelingen en -rapportages bijdragen aan het verder traumatiseren en afschepen van verminderd weerbare slachtoffers.
- Jaar in jaar uit worden door de verzekeraar aangewezen keurders en keuringsrapporten in feite gekocht.
- De geselecteerde medische keurders gedragen zich daarom liefst partijdig, en tonen te vaak gebrekkige kennis en/of dubieuze handelingen.
- Hun procedures zijn meestal oncontroleerbaar, veelal ondeugdelijk en de rapportages zeer vaak hoogst aanvechtbaar.
- Gedupeerden kunnen gebruik maken van een doolhof van klachtenbehandeling in of buiten rechte, en zullen uiteindelijk vrijwel altijd met lege handen of een fooi worden afgescheept.
De wet dient derhalve eenzijdig het belang van de particuliere verzekeraars. Omdat de beoordeling van de medische WA-schade ongecontroleerd in handen is gelegd van commerciële ondernemingen. Er is geen onafhankelijke uitvoering of controle. Wél van opzettelijke ontkenning van medische schade en causaliteit op grote schaal. Dit gaat zowel ten koste van gelaedeerde (letsel-)patiënten als van de samenleving. 52-jarig dossieronderzoek heeft dit - alleen al bij Stichting Werkgroep 1970 - talloze malen bevestigd. De WAM-uitvoering bedekt daarom onverminderd gelegaliseerde pure zwendel.
Hoe wordt de
WAM misbruikt? Uitvoeringsinstellingen, particuliere
verzekeraars, verzekeraarvriendelijke (letselschade)advocaten, schaderegelaars,
schaderegelingskantoren, letselschadebureaus, artsen, medische experts,
verzekeringsartsen en verzekeringsmedische adviseurs,
arbeidsdeskundigen en andere dienstverleners benadelen
letselslachtoffers. Zij worden bij de schadeafhandeling door
sommige verzekeraars bij voorkeur(!) naar voren geschoven, ingeschakeld
en gebruikt. Zolang zij naar hun machtige opdrachtgevers de oren laten
hangen. Door onder meer bewijzen weg te laten, te verwijderen of te vernietigen.
En óók door foute rapportages te leveren bij de beoordeling en
afwikkeling van deze letselschades. Corrupte druk wordt zonodig niet
geschuwd. Dit betekent schadebeoordeling met gekochte,
onzuivere (medische) documenten, die de medische situatie en/of de
causaliteit stelselmatig ontkennen. Ten koste van gedupeerden, sociale
instellingen en belastingbetalers. Objectieve rapportages van
wél integer en kundig behandelende medici,
worden door verzekeraars in het algemeen terzijde gelegd, blijven
dan buiten
het geding. Er worden dan nieuwe onderzoeken geëist, meestal leidend
tot meer 'welgevallige' rapporten.
Teveel partijen bemoeien zich zo met zogenaamde medische en andere
rapportages en zogenaamde financiële regelingen.
Al met al een onzuivere, mens/patiënt onwaardige belangenbehartiging,
in strijd met medische normen en mensenrechten.
Op grote schaal worden deze praktijken door de uitvoerders als doodnormaal
beschouwd.
Welke groeperingen
houden de WAM-fraude in stand?
Visie van anderen Deze letselpolissen leidden volgens Prof. Mr. A.R. Bloembergen (rapport 'Verkeersslachtoffers en hun schade', maart 1973) en later vele anderen tot mensonwaardige behandeling bij ernstige invaliditeitsschade:
-
talloze conflicten
-
hoe langer de arbeidsongeschiktheid duurt (hoe groter de schade) hoe minder uitkering!
-
het ontkennen van evidente medische causaliteit
-
fraude waardoor slachtoffers voor miljarden benadeeld werden
-
slachtoffers werden 'voer' voor snel groeiende, lucratieve miljardenbedrijfstakken die deze beschadigde mensen veelal bedriegen, intimideren, en jarenlang (financieel) uitputten
-
door duizenden medeplichtige hogere functionarissen, die - nadat zij op de hoogte waren gesteld - hun weerzinwekkende werk niet staakten
-
slachtoffers moeten zelfs aantonen dat zij vóór het ongeval gezond waren, óók bij evident ongevalsgevolg!
-
zij worden in hun revalidatie en reïntegratie geschaad, en lopen bijna altijd onnodige (psychische) gevolgschade op
-
ook eventuele primaire psychische schade wordt bijna nooit vergoed
Dit leidt mede tot complicerende, inefficiënte en kostbare (over)belasting van de economie bij het zorg- en justitieel apparaat
Psychiater Prof. Dr. J. Bastiaans meldde in de jaren
tachtig al dat jaarlijks zeker honderd slachtoffers met lichamelijk letsel in psychiatrische handen worden gedreven! Door de onnodig lange en trage afhandeling van letselschadezaken door de betrokken aansprakelijke verzekeringsmaatschappijen.
Ondanks de openbare waarschuwingen van Bloembergen, Bastiaans, Werkgroep 1970,
en vele anderen is er geen enkele verbetering van het gedrag van de WAM-verzekeraars
opgetreden.
Klik op het plaatje voor meer inzicht:
het Verzekeringsganzenbordspel...
Verantwoording openbaarheid
54 jaar blootgelegd
Bronnen verantwoording
Rapport praktijk
verzekeraars
Wet Aansprakelijkheid Motorvoertuigen
Afschaffing van de WIA
Strategie van verzekeraars
Databanken van Professionals
Achmea Rabobank Interpolis
praktijk
Opheffing Misbruik; Oplossing
Laatste nieuws
Eerder Nieuws en Actualiteit
Bezoekers van website
Dank aan ...
Externe Links
Overzicht
Site-Inhoud